Koçboynuzuna bir halatı sabitlemek için yapılması gereken işlem, halatı koçboynuzun gövdesine bir tur sarıp (volta), birkaç kez kolları üstüne sarmaktır. Açılmaması için yapılacak düğüm veya kilit (mezavolta) en son turda atılır.

Eğer ilk turda düğüm atılır ya da bağ yapılırsa muhtemelen açılamaz şekilde sıkışır.

Eğer bağ yapıldıktan sonra, halatın bedenindeki boşluk koçboynuzu üzerine bir kez daha volta edilirse, alttaki katları sıkıştıracağı için çözülmesi yine çok zorlaşacaktır.

Büyük tekneler ve gemilerde, koçboynuzu yerine büyük babalar kullanılır. Ancak bağlanmanın genel prensipleri aynıdır.

Sahile sabit veya geçici bir kasa (örn. izbarço) olarak verilen bağlama halatının (palamar veya koltuk) boşu tekne tarafından alınır. Tekne tarafında, güverte üstü elemanlara zarar vermemesi ve sürtünerek aşınmaması açısından, kurtağzından geçirilip koçboynuzu veya babaya volta edildikten sonra sabitlenir.

Bazı durumlarda, özellikle mesafe kısaysa, sahile verilen halat, o tarafta bağ yapılmadan tekneye geri alınır ve tekne tarafında sabitlenir. Buna doblin denmektedir.

Sahilde bağlanmak için kullanılan elemanlar ise yine koçboynuzu, baba veya aneledir.

Aynı köprüde bulunan çift anele, sabit kasaları pratik olarak bağlamak için kullanılır. Tek anele olduğunda, sabit kasayı bağlamak için bir kavela veya ağaçtan yararlanılabilir.

Böyle durumlarda koltuğun boşunun alınması ve gerekirse esnetici kullanarak bağlama halatında boşluk olmamasını sağlamak önemlidir.

Kurtağzı halatın teknenin güvertesinde sahilde sağa-sola hareket ederek aşınmasına ve etraf unsurlara zarar vermesine engel olan yuvalardır. Kapalı ve açık tipleri vardır.

Açık olanlar uzun halatları geçirmek için daha kullanışlıdır. Bazı tip kurtağızlarında, halatın boşunu almayı kolaylaştırmak amacıyla sürtünmeyi azaltan hareketli makaralar bulunabilir. Bunlara tamburata denir.

Üzerinde yük olan halatı sonradan kurtağzına geçirmek çok zor olacağı için, bu işlemin baştan yapılıp sonra halatın boşunun alınmasına dikkat etmek gerekir.{{-}}